[ Pobierz całość w formacie PDF ]
ęłęóHobbit, niziołek – postać fantastyczna, jedna z inteligentnych zamieszkujących stworzone przez . Hobbici cechowali się małym wzrostem i krępą posturą.
Hobbici pojawili się po raz pierwszy w powieści . Odgrywają ważną rolę we . Hobbitami byli m.in. , , , czy . Rasa ta występuje często również w innych książkach i grach , lecz jako że słowo "hobbit" jest zastrzeżone przez potomków , ich autorzy nazywają ich zwykle halflingami (z ang.) lub "niziołkami", jak choćby w grze fantasy .
Pochodzenie i występowanie
Hobbici prawdopodobnie byli spokrewnieni z ludźmi. Ich dokładne pochodzenie nie jest znane, ale na początku zamieszkiwali w dolinie . W czasach Hobbita i Władcy Pierścieni większość hobbitów mieszkało w krainie zwanej lub w okolicach miasteczka . Hobbici zwani byli również "niziołkami" (w perian w liczbie pojedynczej, periannath jako określenie całego ludu) ze względu na mały wzrost.
Hobbici przed przybyciem do Shire dzielili się na trzy nieco odmienne rody:
· - Bladoskórowie
· - Kosmostopowie
· - Tęgowie
Zwyczaje i charakterystyka
Ponieważ kochają pokój, harmonię i ład, najchętniej mieszkają w schludnych wsiach, pośród starannie uprawianych pól. Z wielką wprawą robią narzędzia i korzystają z nich, nigdy nie mieli upodobania do urządzeń bardziej skomplikowanych niż miech, młyn wodny czy krosno, chociaż rzemieślniczymi posługiwali się zręcznie.
Mają czuły słuch i ostry wzrok, a chociaż nie lubią bez potrzeby się spieszyć, potrafią zwinnie i bezszelestnie biegać. Dzięki temu, ilekroć zbliża się wielkolud, z którym nie chcą mieć do czynienia, znikają cicho i bezszelestnie, a umiejętność tą posiedli w takim stopniu, że ludzie uważają to za magię. Nieuchwytność zaś zawdzięczają wielopokoleniowej praktyce i bliskości z ziemią, decydujących o tym, że talent ów jest niedostępny dla istot większych i bardziej niezgrabnych. Hobbici są faktycznie niewielkimi istotami, mniejszymi od krasnoludów, to znaczy mniej barczystymi i silnymi, chociaż może niewiele niższymi. Wzrost ich waha się między 2 a 4 stopami. Chodzili boso nawet w mroźne zimy, gdyż stopy mieli bujnie owłosione i podbite naturalną, twardą podeszwą.
Hobbici jako pierwsi zaczęli palić , zwyczaj ten stał się następnie popularny wśród innych ras. Hobbici na swoje urodziny nie otrzymywali prezentów, ale sami obdarowywali nimi gości.
Język
Nie zachowały się żadne świadectwa jakiegokolwiek własnego języka hobbitów, aczkolwiek wydaje się, że w najdawniejszych czasach używali języków ludzkich plemion, obok których albo wśród których żyli. Natomiast po wkroczeniu do zaczęli przyswajać sobie wspólną mowę, w okresie kolonizowania wielu z nich nawet nie pamiętało swojego pierwotnego języka. Musiał on być podobny do ludzkiego języka mieszkańców dolin górnej Anduiny, pokrewny z językiem , chociaż Stoorowie przed przybyciem do północnej części Shire mówili zapewne językiem któregoś z . Za czasów mało już było śladów pierwotnego języka w nazwach miejscowych lub imionach, podobnych na ogół do imion i nazw spotykanych w i . Na uwagę zasługują też nazwy dni, miesięcy i pór roku oraz takie pojedyncze wyrazy, używane nadal powszechnie, jak "mathom" i "smajale"; najwięcej starych form zachowało się w nazwach geograficznych na obszarze Shire i Bree. Imiona hobbitów również miały charakterystyczne brzmienie i wiele z nich pochodziło z odległej przeszłości.
Hobbitami nazywali mieszkańcy Shire wszystkich swoich współplemieńców. Ludzie mówili na nich niziołki, elfy zaś - periannath. Źródłosłowu nazwy hobbit zapomniano, wydaje się jednak, że pierwotnie tak nazywali Harfootów Fallohidzi i Stoorowie i że jest to przekręcona forma wyrazu zachowanego w poprawnej postaci w języku Rohirrimów: holbytla (budowniczy nor ziemnych).
Ciekawostki
Hobbit to również nieformalna nazwa niedawno odkrytego wymarłego gatunku człowieka, .
... [ Pobierz całość w formacie PDF ]